آسیب شناسی جهاد تبیین گرفتار در ادبیات درون سازمانی

بسم الله الرحمن الرحیم

 

آسیب شناسی گرفتاری انقلابیون در مبحث درون گفتمانی و ضرورت حرکت به سمت ادبیات خنثی:

 

سالها از تاکید مقام عظمای ولایت حضرت امام خامنه ای در تاکید استفاده بهینه از فضای مجازی در برابر حربه دشمن در این فضا که اخیرا تحت عنوان جهاد تبیین تئوریزه شده میگذرد، بدنه انقلابی جامعه طبق معمول، این فرموده حضرت امام خامنه ای را اشتباه فهمیدیم و اشتباه تر عملیاتی کردیم.

 

قبل از ورود به موضوع باید به مبحث توئیتر نیز اشاره کنم که به عنوان خط مقدم فضای تقابل روایت ها مطرح است و حتی شبکه های معاند نیز از اعتبار شبکه برای جلب مخاطب در اکانت توئیتری خود بهره میبرند و مسئولین جمهوری اسلامی ایران نیز اولین اطلاع رسانی خود را از این پلتفرم انجام میدهند که اتفاقا با یک تصمیم حاکمیتی قریب ۱۴ سال است فیلتر شده. یعنی حاکمیت حضور در این پلتفرم را غیرقانونی اعلام کرده و اعضای حاکمیت گزارشات دست اول خود را در این پلتفرم منتشر میکنند که در نوع خود طنز جالبی است. عنوان مثال، جناب آقای هادی طحان نظیف، عضو حقوقدان! و سخنگوی شورای محترم نگهبان که علاوه بر اکانت توئیتر، در تمام خبر رسان های داخلی و شبکه های اجتماعیی داخلی نیز کانال و اکانت دارند، نظرات شورای نگهبان را اولین بار دو توئیتر منتشر میکنند و سپس ادمین های گرامی اسکرین شات توئیت را در کانال های خبر رسان های داخلی منتشر میکنند!

 

و اما اگر به عملکرد افرادی که وارد توئیتر شده اند تا به زعم خود گفتمان انقلاب را گسترش دهند و با سلطه دشمنان که از این فضا علیه حاکمیت و امنیت جمهوری اسلامی ایران استفاده میکنند، مقابله کنند، بپردازیم باید شروع به مرثیه سرایی کنیم.

 

از باند بازی و درگیری باندهای مختلف از جناح های مثلا انقلابی که بگذریم و از تکفیر دینی و انقلابی مخالفان چشم بپوشیم و به این نکته که اعضای این باند ها تنها به فیو و ریت توئیت های اعضای باند خود میپردازند و از حمایت نخبگان خارج از باند خود به جد پرهیز میکنند کاری نداشته باشیم و به دختران و پسران مذهبی که برای اجرای حکم رهبری در راستای فعالیت در فضای مجازی به توئیتر و اینستاگرام آمده بودند اما در نهایت به روزمره نویسان و هرزنگارانی تبدیل شدند که اختلاط با نامحرمان تحت عنوان داداشی به تنها بخش فعالیت مجازی ایشان تبدیل شده اعتنا نکنیم، میرسیم به غده اصلی این بیماری.

 

اگر به منطق رجوع کنیم، حضور یک انقلابی در فضای مجازی باید برای امری باشد که حضرت آقا اخیرا مجموعه این فعالیت را با عنوان جهاد تبیین تئوریزه فرموده اند. اما تبیین برای چه کسی؟

 

برای خودمان؟

 

برای افراد نا آگاه و دچار شبهه؟

 

برای افراد قشر خاکستری که در محرم سیاه پوش حضرت سید الشهداء میشوند و در خانه سگ از سگ هم نگهداری میکنند؟

 

برای دشمنان و معاندان داخلی؟

 

برای براندازان فارسی زبان که از سرویس های بیگانه بودجه براندازی و اغتشاش میگیرند؟

 

یا برای خارجی هایی که تنها آشنایی ایشان با ایران و ایرانی و نظام حاکمه ایران صرفا از طریق امپراطوری رسانه ای ضد ایرانی، در خلا کار رسانه ای ماست؟

 

البته که جواب روشن است ولی متاسفانه تمام فعالیت مجازی مجاهدان جهاد تبیین خلاصه شده در مباحث درون گفتمانی(خود گویی و خود خندی، عجب مرد هنرمندی!)، یعنی تنها به تولید و بازنشر محتوایی اقدام میکنند که صرفا در میان همفکران خودشان مصرف کننده دارد. از طرف دیگر هم در بخش منشن ها با برانداز ها درگیر مجادلات بیهوده و درگیری های لفظی میشوند و این است تمام جهاد تبیین آنها.

 

گروهی دیگر که کمی روشنتر هستند هشتگ های انگلیسی برای شناساندن ایدئولوژی خود برای غیر ایرانیان منصف دارند که متاسفانه فقط هشتگ انگلیسی است و محتوای توئیت یا پست اینستاگررامی به فارسی است و انتظار دارند در این جهانی که همه دنبال اطلاعات میلی ثانیه ای هستند، این بیگانگان مظالب ایشان را با مترجم های آنلاین ترجمه کرده و از نتیجه فصیح این ترجمه پی به قداست اسلام و نظام جمهوری اسلامی ببرند!

 

و امثال این افراد زیاد هستند که اشاره همه ایشان این مطلب تبدیل به مطلبی طنز میکند و از هدف اصلی دور...

 

از میان لیستی که در بالا ذکر شد، طبیعتا معاندان و افرادی که برای سرنگونی نظام مقدس جمهوری اسلامی تلاش میکنند باید از لیست جهاد تبیین حذف شوند و به دست متخصصان خوبی که متاسفانه در فضای حزبی و بندی فضضای مجازی به خوبی حمایت نمیشوند سپرده شوند تا به صورت تخصصی مورد عنایت قرار گرفته و از لیست و بحث ما خارج شوند.

 

اما در میان دیگر گزینه های لیست فوق، ابتدا باید یک اولویت بندی کرد.

 

اولین گروهی که باید در حوزه جهاد تبیین برایشان تولید محتوا شود، قشر خاکستری هستند. و البته این محتوا در ادبیات و سبک و سیاق باید با ادبیات درون گفتمانی خودمان تفاوتداشته باشد. ویژگی های این تفاوت ذیلا ذکر خواهد شد.

 

دومین گروه که باید برایشان به به صورت تخصصی تولیدمحتوا صورت بگیرد افراد نا آگاه دچار شبهه هستند. محتوای تولیدی برای این افراد باید از طرف دانشگاهیان و افراد دارای تحصیلات عالیه و آگاه به اقتضای زمان صورت گیرد چرا که این افراد طی سالها فعالیت رسانه ای معاندان برای پذیرش ادله ایشان کانالیزه و حتی شرطی شده اند. ادبیات محتوای تولیدی این گروه باید خاص تر باشد.

 

و درنهایت باید افرادی به زبان انگلیسی به صورت هدفمند اقدام به شناساندن ایدئولوژی انقلاب به جهان کنند و مانند مجاهدان! توئیتری نباشد که برای فردی که نمیداند جنگ ایران و عراق در سال 1980 صورت گرفته یا 1890 یک توئیت 280 کاراکتری درباره شهید ابراهیم هادی میزنند.

 

اما این سبک ادبیات خاص که چندین بار در این مطلب به آن اشاره شد چیست؟

 

بنده در گذشته نیز بارها در محافل و کنفرانس های کوچک و جمع های صمیمی این مطلب را تبیین کردهام که تعامل ما با افراد خارج از گفتمان انقلابی نیازمند ادبیاتی خنثی و فاقد ظواهر دینی و ایدئولوژیکی است و یک ((بسم الله الرحمن الرحیم)) در ابندای متن کفایت میکند. افزودن این عناصر دینی و ایدئولوژیکی باعث میشود تا افراد خارج از گغتمان انقلابی-مذهبی ما با متن ارتباط نگیرند و متن را جانبدارانه بدانند و طبیعتا در مقابل آن جبهه بگیرند که نتیجه آن یا نخواندن مطلب است یا حواندن مطلب صرفا برای ایراد گرفتن از آن و نقد ادله وآرگومان های آن.

 

وقتی برای این قشر هدف مطلب مینویسی یا محتوا تولید میکنیم باید حتما توجه داشته باشیم که مخاطب ما را به عنوان راوی بی طرف ببیند نه به عنوان فردی که به قصد حقنه کردن ادله خودمان و تحمیل عقایدمان به وی دست به قلم برده ایم.

//انتشار مجدد//

والسلام علی من اتبع الهدی